De reis ernaar toe!

In mijn vorige reisverhaal heb ik verteld hoe we zo ver waren gekomen om de avontuur in Nepal aan te gaan. Maar de reis ernaartoe bleek achteraf nog veel spannender en uitputtend dan wij ooit zouden hebben kunnen verwachten. Vandaar dat er nu dan ook een lange (sorry!) verhaal is alleen maar over het vliegen... Hij valt over te slaan, mocht je er geen interessen hebben, maar voor mezelf vond ik het wel leuk om even te documenteren. Er is onderaan trouwens nog een erg beknopte samenvatting van de lap tekst dus dan kun je anders ook lezen... :)

De vlucht van Schiphol naar Parijs was niet zo heel bijzonder, wij kennen Schiphol al goed en wisten snel waar we heen moesten. De vlucht duurde maar ongeveer een uurtje en die hebben wij doorgebracht samen met een jongen die op weg was terug naar Zuid-Afrika. We hebben gezellig gekletst en de tijd vloog voorbij. Maar, eenmaal bij het vliegveld in Parijs aangekomen verliep het allemaal wat vreemd. We moesten héél lang lopen door een verlaten gang, verlaten omdat we eerst zo lang verdwaald waren dat de andere passagiers al vertrokken waren, om vervolgens bij een vreemde, oude bushalte te wachten. Met de bus gingen we dus naar de goede terminal waar we door de vreemdste paspoort controle heen moesten. Eerst scanden we onze paspoorten en vervolgens stapten we in een hokje met een camera en scherm die aangaf dat we door mochten lopen. Dat was het. Er was geen mens voor nodig en dus ook geen rij. Ideaal!

De volgende vlucht, die van Parijs naar Delhi, duurde wat langer, maar liefst 8,5 uur. Van 22.00 tot 6.30 (Nederlandse tijd). Veel van die uren hebben we slapend door kunnen brengen maar dat pas na de pinda's, wijn en een hete kerrie gerecht van kip en rijst. Dat was trouwens wel enorm grappig... Susan en ik zaten daar dan, zwetend en met een loopneus als ons sla door de rijst te mixen om het maar minder scherp te maken. We dachten er zelfs nog aan om toch maar de koffiemelk er doorheen te mengen om het meer eetbaar voor ons te maken.. Maar toen de sla op was, was onze eetlust ook weer ver te zoeken. Oh ja, ik moet blijkbaar ook nog even melden dat het water in afgesloten doorzichtige bakjes gebracht werd. Maar goed dat Susan me daaraan hielp herinneren. Uiteindelijk was de tijd weer aangebroken om dat te landen in Delhi, erg bruin en vies, in elk geval van boven af. Nou ja, het vliegveld van binnen eigenlijk ook wel. Bruin tapijt, bruine stoelen en de mensen zijn ook niet wit... Oei en dan ook nog langs de douanen. Dat was vreemd zeg! 90% van de mensen in de rij waren mannen, en die mochten maar door 1 poortje, wij, als vrouwen moesten er tussen blijven wachten in de rij ook al waren we maar met z'n achten voor 1 poortje. Daarnaast werden wij een-voor-een meegenomen om in een klein kamertje gefouilleerd te worden door een mevrouw. Een hele chagrijnige, strenge mevrouw die wel heel mooi en kleurrijk gekleed was. Vervolgens hebben we vier uur gewacht op het vliegveld om onze laatste vlucht te pakken, het zou eigenlijk maar twee uur moeten zijn maar de vlucht had natuurlijk ook weer eens twee uur vertraging.

Tot zo verloopt de reis nog vrij goed, dachten wij. Helaas veranderde dat vrijwel meteen bij aankomt in Kathmandu, Nepal. Ten eerste: geen wifi, ten tweede: een hele dure visum, ten derde: geen geld om de dure visum mee te kopen en ten vierde, geen backpack van Susan. Woohoo! Wat was het een drama... Maar uiteindelijk hebben we het allemaal voor elkaar gekregen. Susan moest samen met een agent, buiten in de straat tussen de taxi's, gaan pinnen terwijl ik als 'borgproduct' achter bleef in hun kantoor. Vervolgens hebben we nog een uur in de rij moeten staan, maar... We hebben we een paar uitdagende potjes "ik zie, ik zie wat jij niet ziet..." gespeeld. De laatste probleem was toch wel de druppel die ons emmertje liet overlopen. Susan haar backpack. Susan had ervoor gekozen haar backpack niet in te wikkelen in folie, maar een 'flight bag' te kopen waar je, je backpack binnenin stopt zodat het gewoon op een enorme sporttas lijkt. Het probleem daarmee is dat er meer mensen van de Decathlon af weten en dus ook diezelfde tas hebben gekocht. Oftewel, er lagen aan het begin drie identieke tassen, maar helaas toen wij er eindelijk aan toe kwamen om onze backpacks op te halen lagen er nog maar twee.. Waarvan er een van een fransman, Thomas, was. En eentje van een andere man van een andere land... Nou ja, waarschijnlijk kun je het al raden maar die Thomas heeft per ongeluk de backpack van Susan meegenomen. Na veel gedoe kwam onze lieve Thomas er 19.00 achter dat hij misschien de verkeerde tas had. Gelukkig kon hij Susan via Whatsapp bereiken en sliep hij in een hotel op 10 minuten afstand van ons. Kortom, half uur later stonden we met Susan haar backpack weer in onze kamer.

Beknopte samenvatting: vlucht 1, van Amsterdam naar Parijs, niet boeiend maar zat wel een leuke jongen naast me. Vlucht 2, van Parijs naar Delhi, lang maar opzicht wel te doen, behalve voor de hete kerrie... Vlucht 3, van Delhi naar Kathmandu, korte vlucht maar na afloop nog erg lang moeten wachten op geld en een visum. Oh ja, en de backpack van Susan was weg. Geen paniek, die is inmiddels weer terecht!

Ik neem aan dat de volgende reisverslag zal gaan over onze hostel en een dag of twee/in Kathmandu. Maar dat zien we dan wel weer!

Bedankt voor het lezen en je geduld!

Lara